Author :
Abstract
İletişimde amaç, hedef kitlede kaynağın amacına hizmet edecek bir etki oluşturmaktır. Bu yüzdendir ki, “ikna” ve “sosyal etki” gibi kavramlar kuramsal ve uygulamalı iletişim çalışmalarında en çok ilgi çeken, üzerinde kafa yorulan ve hakkında çok sayıda makaleler yazılan konular arasında yer almaktadır. Bu bağlamda “ikna” kavramının halkla ilişkiler politikalarında da merkezî bir önem ve role sahip olduğunda kuşku yoktur. İkna stratejileri profesyonel ya da amatör, bilinçli ya da bilinçsiz olarak günlük hayatın ve iş hayatının birçok alanında kullanılmaktadır. Örneğin örgütlerin başarılı halkla ilişkiler projeleri yürütmek, siyasal parti adaylarının partilerini veya kendilerini seçtirmek için seçmen kitlede tutum oluşumu ve değişimi sağlamak, reklam çalışmalarında hedef kitlede ürünle ilgili tutum değişikliği oluşturup ürünün satışını artırmak veya alkol ve uyuşturucu bağımlılığı gibi hem bireysel hem de toplumsal boyutta yaşamsal önem taşıyan sorunlarla baş edebilmek amacıyla birtakım “ikna stratejileri” geliştirilmesi gerekmektedir. Daha kapsayıcı bir ifadeyle, böylesi durumlarda temel araç “ikna”dır. Dahası, günlük yaşamın akışı içinde insan hep birilerini ikna etmek ister ya da zorunda kalır. Dolayısıyla “ikna” sadece halkla ilişkilerin bir parçası değil, aynı zamanda hayatın ayrılmaz bir parçasıdır. Literatür taraması yöntemiyle yapılmış olan bu çalışmada halkla ilişkiler ve halkla ilişkilerde ikna kavramı ile birlikte temel ikna teknikleri irdelenmiştir.
Keywords
Abstract
The purpose of communication is to make an impact on the target individual or group in the way of serving the objective of the sender. Therefore, the notions such as “persuasion” and “social impact” are among the subjects which have attracted the biggest attention in the theoretical and applied communicative studies and also many articles have been written with regard to it in academic circles. In this context, particularly the notion of “persuasion” is no wonder of a central role and importance in the policies of public relations. Persuasion strategies or techniques are commonly used in many fields of business world, politics and in many other parts of life, consciously or unconsciously, in an amateur or professional way. For instance all of institutions and organizations, candidates of political parties, advertising agencies and some public institutions always develope different kinds of persuasion strategies to affect, convict, lead or change the target individuals or groups in the direction of their own purposes. To state the matter in a broader sense, the most effective means in these kinds of situations is the concept of “persuasion”. What is more, it is an unavoidable part of daily life. People usually have to spend a great part of their lives trying to persuade some other people for personal reosons or for business. Hence, persuasion is not only the part of public relations, but also a vital part of daily life. In this study which was carried out through literature review, public relations, the notion of persuasion in applications of public relations and basic persuasion strategies were examined and analyzed at full length.
Keywords
- Akfırat, S. (2010). İkna Odaklı Metin Türleri Olarak Reklam Metinleri, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler
- Akfırat, S. (2010). İkna Odaklı Metin Türleri Olarak Reklam Metinleri, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla
- Allport, F. H. (1924). Social Psychology, Houghton Mifflin Company, Boston, USA. Anık, Cengiz (2000). Siyasal İkna, Vadi Yayınları, Ankara.
- Bettinghaus, E. P. ve Cody, Michael J. (1987). Persuasive Communications, Holt, Rinehart and Winston Inc., New York, USA.
- Borg, J. (2004). Persuasion: The Art of Influencing People, Pearson Prentice Hall Business,Brown, J. A. C. (1994). Beyin Yıkama, Çev. Behzat Tanç, Boğaziçi Yayınları, İstanbul.
- Can, B. (1991). İkna Edici İletişimde Duygu ve Mantık Kullanımı, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Domenach, J. M. (1995). Politika ve Propaganda, Çev. Tahsin Yücel, Varlık Yayınları, İstanbul.
- Ergeç, N. E. (2004). Televizyon Reklamlarına Yönelik Süphe (İkna Bilgi Modelinin Yorumlanması), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.
- FEMA, (2005). Efective Communication, Independent Study, US Department of Homeland Security, USA.
- Gass, R. H. ve Seiter, J. S. (2003). Persuasion, Social Influence and Compliance Gaining, Pearson Education, Boston, United Kingdom.
- Gerbner, G. (2005). “Kitle İletişim Araçları ve İletişim Kuramı”, içinde, Kitle İletişim Kuramları, Der. ve Çev. Erol Mutlu, Ütopya Yayınları, Ankara.
- Grunig, J. ve E. Hunt, T. (1984). Managing Public Relations, Holt, Rinehart and Winston, New York, USA. Gürgen, H. (1997). Örgütlerde İletişim Kalitesi, Der Yayınları, İstanbul.
- Hovland, C. I., Lumsdaine, A. A. ve Sheffield, F. D. (1949). Studies in social psychology in World War II, Vol. 3: Experiments in mass communication, Princeton University Press, Princeton, USA.
- Hutton, J. G. (2007). “Defining the Future of Public Relations”, Sphera Publica, Revista de Ciencias Sociales y de la Comunicación, Number. 7, Murcia, ss. 44-52.
- Işık, M. (2000). İletişimden Kitle İletişimine, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları, No:2, Konya.
- Jamieson, H. (1996). İletişim ve İkna, Çev. Nejdet Atabek ve Banu Dağtaş, Anadolu Üniversitesi Eğitim Sağlık ve Bilimsel Araştırma Çalışmaları Yayınları, Eskişehir.
- Küçükkurt, M. ve Can, B. (1988). “İletişimde Kaynak Faktörü ve İknaya Katkısı”, Düşünceler Dergisi, Yıl. 2, Sayı. 2, ss. 23-39.
- Lattimore, D., Baskin, O., Heiman, S. T. ve Toth, E. L. (1992). Public Relations The Proffession and the Practice, 3.ed., WCB Publishers, Dupuque, USA.
- Lord, C. G. (1997). Social Psychology, Harcourt Brace College Publishers, New York, USA. Mutlu, E. (1998). İletişim Sözlüğü, Ark Bilim ve Sanat Yayınları, Ankara.
- Odabaşı, Y. (1990). “Pazarlama İletişiminde Kaynağın Nitelikleri ve Türleri”, Kurgu Dergisi, Sayı 7, ss. 347-357.
- Okay, A. ve Okay. A. (2014). Halkla İlişkiler Kavram, Strateji ve Uygulamaları, Der Yayınları, İstanbul.
- O’Keefe, D. J. (2002). Persuaison: Theory and Research, Second Edition, Sage Publications, London, United Kingdom.
- Oskay, Ü. (1999). İletişimin ABC’si, Der Yayınları, İstanbul.
- Özgen, E. (2003). “İletişim ve Liderlik”, İletişim, Sayı 18, Yaz-Kış, ss. 99-119.
- Özsoy, O. (2002). Türkiye’de Seçmen Davranışları ve Etkili Propaganda, Alfa Yayınları, İstanbul. Peltekoğlu, F. B. (2001). Halkla İlişkiler Nedir?, Beta Yayınları, İstanbul.
- Reardon, K. K. (1991). Persuasion in Practice, London, United Kingdom. Rigel, N. (2000). İleti Tasarımında Haber, Der Yayınları, İstanbul.
- Schramm, W. (2000). “Haberleşme Nasıl İşler?”, Kitle Haberleşmesi Teorilerine Giriş, Der. Ünsal Oskay, Der Yayınları, İstanbul.
- Shea, D. M. ve Burton, M. J. (2001). Campaign Craft: The Strategies, Tactics and Art of Political Campaign Management, Praeger Series in Poitical Communication, London, United Kingdom.
- Simons, H. W. ve Joannes, J. G. (2001). Persuasion in Society, Sage Publications, London, United Kingdom.Travese, T. H. (1998). Halkla İlişkiler ve Propaganda, Çev. Nur Nirven ve Ahmet Ünver, MediaCat Yayınları, İstanbul.
- Usal, A. ve Kuşluvan, Z. (1998). Davranış Bilimleri: Sosyal Psikoloji, Barış Yayınları, İzmir. Usluata, A. (1995). İletişim, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Vivian, J. (1999). The Media of Mass Communication, Allyn and Bacon, Boston, USA.
- Wilcox, D. L., Cameron, G. T., Ault, P. H. ve Agee W. K. (2006). Public Relations Strategies and Tactics, Harper & Row Publishers, Second Edition, New York, USA.
- Woodward, G. C. ve Denton, R. E. (2004). Persuasion and Influence in American Life, Long Grove, Waveland Press Inc., Illinois, USA.
- Yüksel, A. H. (2003). “İletişim Kavram ve Tanımı”, içinde, Meslek Yüksekokulları İçin Genel İletişim, Uğur Demiray (Ed.), Pegem A Yayınları, Ankara.
- Zimbardo, P. G., ve Leippe, M. R. (1991). The psychology of attitude change and social influence, McGraw Hill, Boston, USA.
